آشنایی با معبد آبِ ژاپن

به گزارش بلاگ پو، این معبد در حقیقت بخش اصلی معبد هومپوکو-جی است که به شاخه نینا-جی از فرقه شینگون تعلق دارد. معبد آب نمایانگر آرزوی آندو برای ساختن مکانی است که بودا و همه موجودات زنده بتوانند در آن در پوششی از نیلوفر آبی به خواب فرایند. در ادامه در خصوص معبد آب میتوانید بیشتر بخوانید

آشنایی با معبد آبِ ژاپن

تاریخچه ساخت معبد آب:

معبد آب ساخته معمار ژاپنی تادوئو آندو در سبک مینیمال است (صورتی از مکتب هنری که اساس توضیح آثار و بیان خود را بر پایه سادگی بیان و سبک های ساده و به دور از هرگونه پیچیدگی معمول فلسفی یا شبه فلسفی بنا نهاده است). وی فضایی شگفت انگیز و آرام بخش در دل جزیره آواجی ایجاد نموده که ذهن هر بیینده ای را به سکون و سکوت متجلی می سازد.

برجسته ترین ویژگی سبک معماری آندو، نظم، مردم و احساسات انسانی است. وی از با نفوذ ترین معماران پست مدرن نسل دوم ژاپن به شمار می رود. معماری او پر از ابهام با شکاف هایی از نور، آسمان و طبیعت در میان فضایی سرد و سخت است که شور و زیبایی فراوانی به آثارش می بخشد.

از ویژگی های شاخص آثار وی، سبک خاص آندو و توانایی شگفت انگیزش در هماهنگی میان سفت و سخت و ملایم بودن است. آندو قادر است تا از ساده ترین عناصر فضایی بی نظیری خلق کند.

این معمار متبحر و حاذق در 13 اکتبر 1941 میلادی در اوزاکای ژاپن به دنیا آمد وی با مطالعه بر روی خانه های فرانک لویدرایت و کارهای مدرنیسم قدیمی (کلاسیک) تعالیم خود را تکمیل کرد. آندو اولین تمرین معماریش را در سال 69 میلادی در اوزاکا شروع کرد. اولین پروژه او یعنی خانه ردیفی برگرفته از زندگی کودکی اش و تجربه زندگی در خانه های ردیفی (محله فقیرنشین اوساکا) و ورزش بوکس بود که آندو در نوجوانی به صورت حرفه ای دنبال می کرد.

افزایش کمی آثار او در سطح معماری های مسکونی، کلیساها، موزه ها و مجتمع های تجاری بزرگ، و … با تکیه بر ساختارهای بتن مسلح بزرگ و نمایان است که عظمت را در معماری او افزایش می دهد.

وی تا کنون آثار بی شماری را طراحی نموده 8 اثر برتر او شامل:

نمازخانه کوه روکو (کلیسای باد)

کلیسای روی آب-کلیسای نور

معبد آب

خانه Raw

مجتمع تجاری تایمز

پروژه ناکانو شیما

پوزه نائو شیما

یکی از برترین آثار آندو معبد آب است که در قسمتی از جزیره آواجی خود نمایی نموده و نمود تمام عیار خلاقیت او محسوب می شود. وی در این بنا بهشت آیین بودایی در این جهان را مجسم ساخته است. این معبد در حقیقت بخش اصلی معبد هومپوکو- جی است که به شاخه نینا-جی از فرقه شینگون تعلق دارد.

آواجی یک جزیره کوچک در کناره ساحل شرقی بخش مرکزی ژاپن واقع شده است. این جزیره بین دو جزیره اصلی ژاپن (هُن شو) و جزیره چهارم ژاپن (شیکوکو) قرار گرفته است و واسطه ای شده تا با یاری دو دهانه پل بزرگ، این دو پاره بزرگ سرزمین به یکدیگر دوخته شوند.

هم چنان که در امتداد جاده ساحلی در شمال جزیره قدم بردارید، راهتان از طریق جاده باریکی از جاده اصلی منشعب شده و به سمت دامنه کوه باز شده و تابلویی جهت معبد آب را به شما نشان می دهد.

معبد آب دو دیواره ساده دارد که کاربردی مشابه دیواره محافظ دارند. بازدیدنمایندگان می بایست پیرامون سطح خارجی بیضی شکل راه بفرایند. جهت عبور بین دو دیوار باریک است. جهت بیضی شکل هم ممکن است دارای معنای سمبلیک باشد زیرا در تفکر بودائیسم جهان شبیه یک دایره است و زندگی مردم حول سرنوشتشان به گردش در می آید. بنابراین طراحی بیضی شکل گذرگاه ممکن است به سرنوشت و گردش زندگی شباهت داشته باشد و در واقع ورود به معبد راهی برای حل رنج های بی پایان زندگی است.

پس از ورود به حریم معبد، در میان تونلی بتنی قرار می گیرید. راهروی ایجاد شده از دو دیواره بتنیتشکیل شده که نمادی کامل از کارهای آندو است.

پس از عبور از دالان دیوار بتونی، گل های نیلوفر زیادی که بر سطح آب رویید را مشاهده می کنید که چشم اندازی بسیار زیبایی ایجاد نموده اند.

بر دامنه کوه پیش رویتان حجم دایره ای شکل با قطر بزرگ 130 فوت و قطر کوچک 98 فوت وجود دارد که پر از آب و پوشیده از گل های نیلوفر آبی است. در وسط این برکه، راهی ست که استخر آب را به دو قسمت، تقسیم می نماید.

پلکانی که از میان استخر آب عبور می نماید شما را به زیر سطح زمین، آب و نیلوفرها می برد. راه پله باریک است و شما را به قسمت مرموز زیرین تالاب راهنمایی می نماید. رفتن به زیر آب مساوی است با ورود به سالن اصلی. اگر از بالای پله ها به پایین نگاه کنید به دلیل نبود چراغ تاریک است. تاریکی درگاه ممکن است نمادی برای نشان دادن عمق قلب یک انسان باشد. بنابراین رفتن به بخش درونی همانند تمرینی برای بازدیدنمایندگان برای ورود به قلبشان است.

در آیین بودایی، نیلوفر آبی نماد دستیابی به نور شاکا (در سانسکریت: ساکیامونی، از نام های بودا) است. در واقع این معبد نمایانگر آرزوی آندو برای ساختن مکانی بود که بودا و همه موجودات زنده بتوانند در پوششی از نیلوفر آبی به خواب فرو فرایند. هم چنین توانایی خود تمیزی نیلوفر آبی، نشان دهنده آلوده نشدن از طریق محیط کثیف بیرونی است که برای معتقدان بودائیسم نمادی بسیار پسندیده و ارزشمند است. همچنین نیلوفر آبی سمبل بهشت و آسمان ها نیز می باشد.

تصاویر گیرایی که آندو در جوانی در هند دیده بود، در خاطره وی موضوعی را تداعی می کرد: میمونی که بر گرده اسبی سوار بود و پرنده ای که بر سر میمون نشسته بود؛ جهانی که در آن همه انسان ها، حیوانات و طبیعت، در کنار هم زندگی می نمایند و همه تفاوت ها زدوده شده اند؛ فضایی که در آن زندگی و مرگ، و عوالم معنوی و دنیوی، تشکیل دهنده کلیت یکپارچه و هماهنگ هستند.

معبد آب در قسمت انتهایی دالان قرار گرفته که پس از ورود و اندیشیدن به فضای دلپذیر در سکوت، ناگهان ناخواسته احساس می کنید که بر فراز این سکوت، آب و نیلوفرقرار گرفته است.

گفته می شود که معمار در اینجا، ابتدا به احساس سکوت و اشراق نزدیک شده و سپس دست به کار طراحی این مکان زده است. یک اتاق گرد با شبکه بندی از ستون های چوبی، سالن معبد را تشکیل می دهد که درون فضایی مربع شکل قرار گرفته است. توالی فرم های هندسی بیضی، مربع، دایره و شبکه ای شکل در این مکان موجب افزایش تمرکز هنگام نزدیک شدن به مقدس ترین مکان های معبد می شود.

فضای داخلی سالن و ستون ها قرمز رنگ است که این رنگ در پایان روز ، هنگامی که تابش نور قرمز خورشید در غروب فضا را آکنده می نماید، سایه های بلند ستون ها را درون حجم زیر زمینی انداخته و به رنگ قرمز تیره در می آید.

طراحی آندو در واقع به گونه ای است که مخاطب را با گذراندن از دیوارهای منحنی شکل و بلند به حوض بزرگی رسانده که راه ورود به اتاق اصلی از درون آن می گذرد.

اتاقی مربع شکل با ستون های چوبی و رنگی قرمز مقصد پایانی است. رنگ قرمز، در آئین بودا معانی مختلقی دارد که هرکدام به معماری بنا و اندیشه تادائو آندو مفهومی جداگانه می بخشد.

رنگ سرخ، در اصل نماد نیروی زندگی است، پس در این معماری ابتدا، مخاطب از این نیرو سرشار می شود. سرخ، رنگی محاظفت نماینده نیز هست، در نتیجه معبد به نوعی انسان را می پذیرد و در پایان نیز، این رنگ که نماد خون مقدس است به بینندگانش می گوید پس از آب گل آلود، خون مقدس جاری است.

این جهت حرکت را می توان از حیث دیگر نیز آنالیز کرد:

تادائو آندو انسان تنها را پس از گذراندن از احساسات شخصی (دیوارهایی منحنی) به عقلانیت می رساند (همان اتاق مربع با رنگ قرمز) عقلانیتی که در سایه تفکر شرقی پی ریزی شده. این جهت از دل طبیعت شرقی می گذرد خاک (کف زمین دیوارها) باد (بین دیوارها) آب (حوض وسط) و نور (در تالار اصلی).

آندو با آموزه های شرقی خود تعریفی دوباره از انسان، طبیعت و معماری در جهانی مدرن و صنعتی در این بنا نشان می دهد. در واقع تادائو در این معماری دست به آفرینش زده و توانسته چنین اثر کیمیایی را خلق کند.

آندو اندیشه هایش را درباره این ساختمان چنین تشریح کرد: با گذشت زمان، دیوار بتنی رنگ می بازد و درختان در حوضچه سایه خواهند افکند. اما نیلوفرهای آبی در تابستان همچنان به گل خواهند نشست و به مردم این پیغام را می رساند که این مکان مقدس است.

معماری معاصر فقط در فکر زمان حال است و بناها برای جلوه و درخششی گذرا با هم رقابت دارند. من دلم می خواهد ساختمان های که طراحی می کنم فارغ از دگرگونی های ظاهری، تا مدت ها به زندگی و تنفس ادامه دهند

bestcanadatours.com: مجری سفرهای کانادا و آمریکا | مجری مستقیم کانادا و آمریکا، کارگزار سفر به کانادا و آمریکا

cruisero.ir: کشتی کروز: سفری لوکس و در عین حال مقرون به صرفه به اقیانوس ها

منبع: گردشبان
انتشار: 27 آبان 1400 بروزرسانی: 27 آبان 1400 گردآورنده: blogpo.ir شناسه مطلب: 37706

به "آشنایی با معبد آبِ ژاپن" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "آشنایی با معبد آبِ ژاپن"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید