خدا علی دایی را بغل کرد!
به گزارش بلاگ پو، به گزارش خبرنگاران، رضا بردستانی در روزنامه آفتاب یزد نوشت: فوتبال هم مثل زندگی می ماند. همه می دانند روزی می میرند، اما حاضر نیستند به راحتی از آن دل بکنند. این بخشی از مصاحبه 15سال قبلِ علی کریمی است که در آن مصاحبه جنجالی، حرفی همواره ماندگار زد. خبرنگار از او پرسید؛ الان خیلی ها معتقدند باقری از دایی خیلی کامل تر است. پس چرا به مقدار دایی پیروز نشد. یا همان خدادادی که تو می گویی برترین فوروارد ایران است، الان کجاست؟ و کریمی در پاسخ گفت: همواره یادتان باشد 50 درصد پیروزیت یک فوتبالیست ایرانی به شانس بستگی دارد 50درصد به کار های فنی. حالا خداداد از آن 50درصد فقط 10درصد نصیبش شده، اما دایی از 50درصد، 60درصد نصیبش شده. مثل اینکه خدا بغلش نموده. با قلم بند هم که می زند، توپش می رود توی گل. شاید شما شانس را قبول نداشته باشید، اما همین آقای بلاژویچ وقتی فاکتور های پیروزیت یک بازیکن را نام می برد، روی شانس خیلی تاکید می نماید.
شاید علی دایی یک کار خیلی خوبی در زندگی اش انجام داده!
علی کریمی، اما در پاسخ به یکی دو سوال دیگر آن جمله ماندگار خود را کامل تر می نماید؛ خبرنگار وقتی از کریمی می پرسد، یعنی تو بازیکن خوش شانسی نیستی؟ یعنی خدا تو را بغل ننموده؟! می گوید: اگر خدا من را بغل نموده، دایی را یک ماچ هم نموده! شاید یک کار خیلی خوبی در زندگی اش انجام داده و طرف دعایش نموده که خدا اینقدر دوستش دارد.
علی دایی آینده درخشانی دارد!
این حرف را زمانی که دانشجو بودم، بی واسطه از مرحوم ناصر حجازی شنیدم. حوالی سال های 71 یا 72 بود بازی استقلال - بانک تجارت که این بازی در نهایت با نتیجه 5 بر یک به نفع استقلال تمام شد. او گفت: زیرکی، هوشکمک و تبحر او در گلزنی را فقط یک دروازه بان متوجه می گردد. مطمئن باشید تا سال های سال مثل علی دایی در فوتبال ما نخواهد آمد، او آینده درخشانی دارد. از آن موقع کم و بیش فوتبال و علی دایی را دنبال می کردم.
علی دایی بعدِ 4 سال ماندن در تیم بانک تجارت راهی پرسپولیس شد (1373)، سال 1375 به قطر رفت و از همان جا راهی آلمان شد؛ نخست آرمنیا بیله فلد، سپس بایرمونیخ (تیمی که تنها سه ایرانی - دایی، هاشمیان و علی کریمی - در آن توپ زده اند)، هرتابرلین و از آن جا راهی فوتبال امارات شد و در نهایت به ایران برگشت.
علی دایی نخستین بازی ملی اش را در سال 1373 انجام داد و سال ها بعد با 149 بازی ملی و 109 گل ملی توانست رکورددار بیشترین گل زده ملی گردد که در نهایت کریستیانو رونالدو پرتغالی توانست با او در تعداد گل های ملی برابر گردد.
علی دایی توانست در سال 1382 و با زدن هشتاد و چهارمین گل ملی، رکورد فرانس پوشکاش مجارستانی را بشکند و حال بعد از 18 سال کریستیانو رونالدوی پرتغالی که یک اسطوره تکرار ناشدنی است به رکورد علی دایی دست پیدا می نماید.
کریستیانو رونالدو فوق ستاره تیم ملی پرتغال در پاسخ به استوری علی دایی از او تشکر کرد و نوشت: قهرمان واقعی، برای همیشه قهرمان می ماند. من برای خواندن چنین کلماتی از یک اسطوره مثل شما، افتخار می کنم. ممنون علی دایی. علی دایی بعد از 109 گله شدنِ رونالدو در اینستاگرام نوشته بود: تبریک به کریستیانو رونالدو که حالا یک گل با شکستن رکورد برترین گلزن فوتبال ملی جهان فاصله دارد. این باعث افتخار من است که این موفقیت قابل توجه به رونالدو اختصاص دارد - قهرمان عظیم فوتبال و یک انسان دوست دغدغه مند که الهام بخش افراد زیادی در سراسر جهان شده و روی زندگی شان تاثیر گذاشته است.
رونالدوی پرتغالی و جاودانگی علی دایی!
مطمئن بودم دیر یا زود رکورد گلزنی علی دایی شکسته خواهد شد، ذات رکورد در بی ثباتی و ناپایداری است، اما همیشه نگران این مسئله بودم که نفر بعدی که نامش به اسم آقای گل جهان ثبت می گردد کیست؟ بله! نگران بودم، چون شکسته شدن چنین رکوردی برایم مهم بود که به کدام بازیکن و با کدام ملیت تعلق خواهد گرفت.
در آن سال هایی که علی دایی با زدن گل در بازی های ملی، کشوری را دچار شادی های زودگذر و افتخاراتی تمام ناشدنی می کرد به این مسئله توجه نداشتیم که هر گل ملی در سالیانی دراز تا چه مقدار می تواند مهم باشد و تا کجا می تواند نام ایران را در کنار افتخارات بین المللی ثبت کند، اما این روزها، وقتی همه در کنار تبریک به رونالدوی پرتغالی، علی دایی؛ شهریار ایرانی را هم تحسین می نمایند پی به این مهم می بریم که شکسته شدن رکورد اگرچه امری ذاتی و طبیعی است، اما شکسته شدن رکورد به وسیله چه کسی و در چه موقعیتی می تواند مهم تر از اصل ماجرای رکورد و رکوردشکنی باشد.
سال ها قبل در خلالِ مراسم جشنی که برای رکوردشکنی یکی از قهرمانان روسی برپا شده بود به او خبر می دهند چند صد کیلومتر آن طرف تر، شخصی رکورد او را شکسته است و او می گوید: ذات رکورد در همین بی ثباتی و ناپایداری است. هم او بود که گفت: فقط خدا کند این رکورد را شخصی شکسته باشد که لیاقتش بیشتر از من باشد!
یک بار دیگر حرف های علی کریمی، زندگی فوتبالی علی دایی و حرف های مرحوم ناصرحجازی را مرور می کنم و به این حرفِ علی کریمی که خدا علی دایی را بغل نموده، چون یک جایی، کار خوبی در حق کسی انجام داده و او علی دایی را دعا نموده باور بیشتری پیدا می کنم که اگر خدا، علی دایی را دوست نداشت و او را در آغوش پرمهر خود قرار نمی داد، یا هرگز رکورد او دست یافتنی نمی شد یا اگر می شد، بازیکنی کم اهمیت، رکورد گلزنی علی دایی را جابه جا می کرد و، اما وقتی همه جهان در کنار تحسین گلزنی های کریستیانو رونالدو از اسطوره بی بدیل ایرانی سخن می گویند؛ بعدِ گذشت 18سال تازه می فهمیم به دست آوردن رکورد گل های ملی به وسیله علی دایی چقدر اهمیت داشته است و این اهمیت وقتی بیشتر می گردد که نفری که به این رکورد نزدیک شده و جاودانگی علی دایی را رنگ و بویی جهانی می بخشید شماره ی7 دوست داشتنی جهان یعنی رونالدوی پرتغالی است.
مردمی بودن، وجه مشترک دو آقای گل جهان
کم و بیش علی دایی و رونالدو را می شناسیم. دو شخصیت برجسته در ابعاد ملی و بین المللی که روحیه حساس و تفکراتی مردم محورانه دارند، اصلاً مردمی بودن وجه مشترک دو آقای گل جهان است و این یعنی برای آقایی کردن در جهان باید مردمی بود، از جنس مردم، برای مردم و در کنار مردم. هم علی دایی با خوی و خصلتی ایرانی و هم کریستیانو رونالدو با روحیاتی اروپایی، اما حرفه ای و نجیب؛ همیشه حواس شان به مردم به طرفداران و به تمامی کسانی است که در به دست آوردن موقعیت فعلی آن ها را کمک داده و حمایت نموده اند و شاید این تنها راز موفقیت علی دایی و رونالدوی پرتغالی است.
این دو بازیکن ارزشمند بین المللی که یکی در اوج واقع شده است و دیگری در اوج با فوتبال خداحافظی کرد برای به دست آوردن موقعیت فعلی، سختی هایی کشیده اند که حتی نمی توانیم به آن فکر کنیم. خوب است در کنار پرداختن به ثروت افسانه ای علی دایی و کریستیانو رونالدو، اندکی هم از آن ها یادبگیریم. با مداقه ای هوشمندانه باور کنید مسائل بسیار مهم تری از ثروتمندی در زندگی دایی و رونالدو یافت می گردد.
منبع: فراروbestcanadatours.com: مجری سفرهای کانادا و آمریکا | مجری مستقیم کانادا و آمریکا، کارگزار سفر به کانادا و آمریکا