عباس عبدی؛ آموزش بی ثمر و منفی - بلاگ پو

یکی از دروس او انقلاب اسلامی ایران بود که مقارن با سالگرد انقلاب در این باره مصاحبه کردیم. پرسیدم که منبع آن چیست؟ کتابی را با عنوان انقلاب اسلامی، ماهیت، زمینه ها و پیغامد های آن نشانم داد. تورقی کردم. پرسیدم که چه نمره ای گرفتی، با خنده گفت 19. چون نگاهش را به تحلیل سیاسی کشور می دانستم، پرسیدم چطوری 19 شدی؟ مگر تو با این تحلیل ها موافقی؟ گفت خیر، سر کلاس هم مکرر سوال و نقد می کردم ولی در برگه امتحانی مطابق گزاره های رسمی آن را نوشتم، در غیر این صورت نمره نمی آوردم! گفت هنگامی که سر کلاس مجازی نیز نظرات استاد را نقد می کردم، بسیاری از دانشجویان پیغام می گذاشتند که با نظرات تو موافقیم ولی خب! زمان امتحان باید مطابق آنچه که پرسش شده و جواب رسمی در کتاب داده شده، پاسخ دهم! این نظام آموزشی از چند جهت زیان بار است.

سعی می کنم در حد یک یادداشت شرح دهم. اول از همه کتاب مزبور فاقد بی طرفی علمی است و حتی اشکالات قابل توجهی نیز داشت این به معنای نادرستی همه مطالبش نبود ولی، چون در یک چارچوب سوگیرانه نوشته و تدریس می گردد، دانشجو نیز لزوما قادر به تمییز همه موارد سره از ناسره نیست در نتیجه در برابر کلیت مطالب آن موضع می گیرد.

این مهم ترین ایراد این شیوه آموزشی است. کسی که از آن درس 19 گرفته، دانشجویی است که با اغلب گزاره های آن مخالف است و گزاره مقابل آن ها را قبول دارد. نمره سرانجام ترم این دروس شاید معیاری برای اطلاع از آن ها باشد ولی معیاری برای موافقت با آن ها نیست. در حالی که قصد نظام آموزشی جلب موافقت با گزاره های این دروس است و نه یادگیری آنها.

اتفاقا موافقت با گزاره های مخالف آن ها رواج بیشتری پیدا می نماید. نکته دوم، نظام آموزشی مبتنی بر محفوظات، نظامی شکست خورده است. در واقع یک نظام آموزشی پیروز، نظامی است که اگر دانشجو با گزاره های استاد مخالف بود و به آن ها نقد دارد، نمره آن دانشجو را بدهد بلکه او را بیشتر ارج نهد، چون مهم ترین رکن آموزش، افزایش قدرت درک نقد است و نه موافقت یا مخالفت با فلان گزاره.

اگر نتوان این هدف را در نظام آموزشی محقق کرد، می توان همه پرسش های امتحانی را مطابق متن کتاب پاسخ داد و نمره قبولی گرفت بدون آنکه به آن ها معتقد بود. این رفتار دانشجو را به آموزش بدبین و منزجر می نماید. این نظام آموزشی مبتنی بر تلقین مثل تلقین مرده هنگام خاک سپاری اوست. در این نظام آموزشی، ظاهرسازی و امور شکلی بسیار مهم تر از مفهوم آموزش است. در واقع اصل آموزش هیچ اهمتی ندارد. به همین علت است که دانشجویان با درس ارتباط و علاقه پیدا نمی نمایند و گذراندن آن درس را با آن شیوه، نوعی توهین به خود و مقام دانشجویی می دانند.

شخصا تردید ندارم که اگر کلاس درباره انقلاب اسلامی باشد و همه آزاد باشند که هر حرفی می خواهند بزنند و استاد را نقد نمایند و کسی هم مجبور به تایید گزاره های رسمی نباشد و معیار قبولی و مردودی در امتحان، قدرت اطلاعات و تحلیل دانشجو باشد در این صورت یکی از شلوغ ترین کلاس های دانشگاه، درس انقلاب اسلامی حتی میان دانشجویان مهندسی و پزشکی و علوم خواهد بود.

ولی اگر قرار باشد، آموزش تلقینی باشد همانطور که میت را در گور تلقین می نمایند جز انزجار نتیجه دیگری در برنخواهد داشت، حتی اگر همه 20 بگیرند. نتیجه اولیه این نوع آموزش، رواج و نهادینه کردن رفتار و اخلاق دورویی و قطع ارتباط میان دانش و عقیده و حقیقت با نمره آموزشی است. نتیجه دوم به فراموشی سپرده شدن همه این محفوظات در اولین فرصت است.

همان طور که دانش آموزان نیز پس از فارغ التحصیلی هیچ کدام از آموزه های این چنینی را به یاد ندارند حتی اگر نمره درس مربوط را 20 شده باشند. پرسش این است که مسوولان آموزشی کشور همه این ها را می دانند، چرا به این سیاست ادامه می دهند؟ فقط به این علت که این رفتار ها ساختاری و نهادینه شده و کسی جرأت به چالش کشیدن آن ها را ندارد و این رفتار بیش از هر چیز در تعارض با علم است! متاسفانه مسوولان به غلط گمان می نمایند که بی اعتقادی جوانان به ارزش های رسمی ناشی از تبلیغات دیگران است که ریشه آن در این نوع از سیاست های آموزشی رسمی است.

bestcanadatours.com: مجری سفرهای کانادا و آمریکا | مجری مستقیم کانادا و آمریکا، کارگزار سفر به کانادا و آمریکا

cruisero.ir: کشتی کروز: سفری لوکس و در عین حال مقرون به صرفه به اقیانوس ها